Çok Uzağız Kalplerimize
neden insanlar bu kadar uzaklar kalplerine , zayıflık sanıyorlar birini mutlu etmeyi ve sevmeyi.
Bu kadar acımasız olmayı neye borçlular acaba ?
merak ediyorum sadece insan 'lar neden bu kadar uzaklar kalplerine ve duygularına bu bir kötülük olmaması gerek , neden bir insan bir kaldırımın kenarına çöküp hiçbir kediyi köpeği sevmiyor , insan demiyorum çünkü devrimiz kadın cinayetleriyle dolu bir devir insanları sevmek ten bahsedemeyiz o yüzden adını kalplerimizden çok uzağız koydum ya. İnsanın insanı sevmesinden vazgeçmişim ki artık hayvanlardan bahsediyorum hoş onlara 'da iyi davranan yok bunu neden yapıyoruz kendimize , hiç mi bir şarkı açıp uzaklara dalmıyorlar duygularını hissetmiyorlar veya hiç mi yalnız başlarına ben ne yapıyorum diye yürüyüşe çıkmıyorlar çok üzlüyorum bir insanın kendine bu kadar uzak olmasına. çok uzağız kalplerimize makam,mevki,itibar uğruna kalplerimizi kırıyor birbirimizi aşağılıyoruz oysaki birbirimize biraz sevgi biraz saygı duysak her şey düzelecek gibi değil mi bunu neden yazdığımı 'da bilmiyorum muhtemelen sıkılmışlıkla yazıyorum ama insanlardan cidden çok sıkıldım o kadar boş şeyler için üzülüyor sıkılıyor kafaya takıyorlar ki tabiki herkesin derdi kendine büyük ama derdinin acısını neden başka bir insandan çıkartacak derecede büyütüyorlar ki benimde var mesela bir sürü derdim peki ben neden insanlardan çıkartmıyorum acısını yakmıyorum canlarını daha çok kendi derdimi bir kenara bırakıp derdi olan insanlara çare bulmaya gidiyorum. Acaba kendimimi kullandırtıyorum insanlara yada derdim büyük olduğu için , onu düşünmemek içinmi başka dertlere odaklanıyorum bilmiyorum ama bir insanın kalbini kırmadığımda kesinleşelim mesela derdim yüzünden bir insana zarar vermekten kaçmak için kız arkadaşımdan ayrılmıştım çünkü kafam kaldırmıyor ve onunla ilgilenemiyordum onun bakış açısından bakınca belki kalbini kırmışımdır onu bensiz bırakarak ama beraber olsaydım işgence etmiş olacaktım değilmi hayat hep bir bakış açılarıyla dolu mesela ben kendime baktığımda bir okyanus görüyorum dışardan bakılınca o kadar huzurlu sonsuz güzel gözüküyor ama derinliklerimde çok dert sıkıntı acı keder dolu olarak aslında insanlarda kendine bakmalı bir süre en azından düşünmeli arkadaşlar hiçkimse okumuyor buraları arkadaşlar demem ne güzel demi buda bir umutur bakın mesela belki bir gün anlarlar beni diye işte yazımın başında kötü olarak ta nitelendirdiğim insanlar aslına kötü değiller bir bakış açısı lazım onlara ama bu hataları yapmadan önce bulmam gerek sizi, ben ne anlatıyorum neyse siktir edin yakın bi sigara iyi olun iyi kötülüğün bir yararı yok başınızı şefkatle okşayacak bir insan yok etrafınızda iyi olun güzel bir gönülde yer bulun siktir edin geri kalanını geri kalanı bir şekilde gelir hadi zıbarın ben zıbarıcam öptüm.
