SEVGİLİ BİLGE

 

-sevgili bilge,ben sana aşkın sevginin yalan olduğunu ve bir hiçlikten ibaret olduğunu söylesem ne yaparsın ?

Yada bütün saf ve temiz duyguların hepnin bir karşılık veya bir çıkar olduğunu söylesem. 22 yaşında bir gencin 1 avuç mutluluk uğruna 15 lira verip içtiği otdan bahsetsem mutluluk için birşeylerden fedakarlık eden bir gençten.

Veya hayatında en azından sevdiği insan tarafından hiç sevilmemiş tek başarısı eve gelirken kavga etmeden gelebilen bir çocuğun mutluluğun yumruklardan ibaret olduğunu söylesem ne hissedersin.

Avuclarını acıp göğe haykırsam bu düzenin bozulması için işe yararmı ki ? Yada isa gibi denizi mi ikiye bölmem lazım ? Bu düzene sevgiyi,iyiliği,aşkı,paylaşmayı nasıl öğretebilirim ? Yoksa benimde onlar gibi olup umursamammı gerekiyor ? Duyguları incinmiş bir babayı anlamamammı yada yanağında beş parmak izi duran bir anneyi dinlememek mi bunları nasıl başaracağım bilge ? 

Cevabın yok demi ben bu yüklerden kurtulamıyorum bilge avuclarımda kesiklerim var benim bu düzene doğrultabileceğim tek silahım sözlerim oluyor ama yetmiyor bunlara. Anlatamıyorum kimseye kendimi,kafamın içini herkes bir gösteriş herkes bir kibir gurur peşinde. 

Hani sanatçılar ölünce eserleri değerlenir ya belki olurda becerebilirsem ölmeyi buraların değerlenmesini istiyorum.  Sosyal medyada viral olsun mesela bakın 22 yaşında bir genç bu düzen uğruna kendine kıydı daha ne kadar birbirinizi kıracaksınız desin. Yada kimse umursamasın ama değer bilen okurlarım olursa sokaklara yazılarımı assınlar.

Artık inancımı bende yitiriyorum bilge.

Kalpsizleşiyorum kendi içimde,yaptığım onca şeyin bir hiçe savurup atar gibi. Sevsem veya sevmesem de birşey değişmiyor dünyamda veya kızsam ya da kızmasam küsesim de var ama hiçbir önemi yok hiçbirinin benim bir önemim olduğunu hissetmiyorum tabi ki etrafımdaki insanlar bunu okuyunca nasıl ya diyebilirler...

Kos kocaman bir ayna koyup önlerine kendilerine bakmalarını istiyorum bilge.

İnsanlar öyle ki herşeyi yapabilirler ama senin yaptığın ufak bir kıpırdama canlarını yakabilir.

Uzaklaşmak istiyorum hepsinden,arkama bakmadan kaçmak nefesim kesilene dek koşmak ayakkabılarım parçalana denk koşmak,çünkü durduğum her an her yer acı veriyor düşüncelerime.

Kırılmak un ufak olmak istemiyorum,mutlulukla baktığım gözlerden ihanet duymak istemiyorum,fedakarlıklar yaptığım koca kumdan kalemi kimsenin yıkmasını istemiyorum artık.

Mutluluğu derinlerime kadar istiyorum bende tek bir hücresi dahi yokken.

Sevgili bilge ben artık kararımı verdim,böyle bir dünyada olmak istemiyorum.

Herşey açık ve net gidiyorum bulduğum en acısız bir şekilde.

Belki bilmediğiniz bir zamanda yavaş yavaş eriteceğim kendimi anlamıyacaksınız bile belki de keskin bir bıçak darbesi gibi bi anda kesilip gideceğim hayatınızdan şokunuzdan tek bir kelime bile edemiyeceksiniz.

Ya güzel bir hava da terk edeceğim sizleri ya da puslu bir günde ama gidiyorum artık düşüncelerim göç ediyor bedenimden bunlar gidişimin başlangıcı.

Bilge oradamısın ?

Üzdüm sanırım seni biraz,amacım bu değildi özür dilerim acılarımız ortak değil belki ama seni acının ufak bir yerinden anlayabiliyorum bilge.

Bir gün bilge olmak dileğiyle 

Küçük öğrencin...