Hissetmek...

Bu kadar acıyı hissetmek ben bunun zorundamıyım, istemiyorum kendi acımı hissetmeyi bile istemiyorum bu kadar acı varken üzerimde ben istemiyorum başkalarının acılarını da hissetmek istemiyorum evet haklısınız insan olduğumuzu gösteriyor ama ben var olmakda istemiyorum,daha ne kadar yanacak canım ne zaman bitecek inanın hiç kestiremiyorum ve çok az bir zamanı kaldı bunun, eğer ki geçmezse ben son vereceğim kendi ellerim ile umarım....

Yoruldum hissettiklerimin ağır gelmesinden yoruldum, saatlerce duşta kalmaktan düşünmekten üzerine düşen suyun ağırlığından bile yoruldum boğazımı sıkan bu acının adını koyamamaktan yoruldum bunca kederi tek kaldırmaktan yoruldum...

Batmak istemiyorum artık daha fazla, batmak değilde herkesin önünde batarken kimsenin birşey farketmemesi kimsenin yardım etmemesi beni üzüyor bu hayat bu kadar zor olmamalı ve yaşamak bu kadar yormamalı

İnsanları tanıdıkça yalnızlık daha güzel gelmeye başlıyor kanmayın sakın. Bu aynı sineğin tadına bakmak için konduğu etçil çiçeğe benziyor gittikçe daha kötü oluyorsunuz güzel geliyor ama bir süre sonra yanan canınıza, sırtınızda ulaşamadığımız yaranıza, kimse melhem sürmüyor, sırtınızda olduğu içinde kimse görmüyor, işin sonu buralardan gitmek oluyor..

Ve hissettiğin kadar hissedememek ne demek bu şimdi diyorsunuz. Acıyı hissetmeye o kadar alışıyosunuz ki, başka bir duygu hissedemez oluyorsunuz, kimseyle mutluluğu hisedemiyorsunuz, kimseye karşı bir aşk duygusu hisedemiyorsunuz, o kadar acı ki hem bilenip hem köreliyosunuz yani ben öyle oluyorum o kadar alışmışım ki karanlığa, biri perdeleri açtığı zaman saklanacak yer arıyorum, acı duygun o kadar ağır basıyor ki, başka hiçbir duygu seni içine çekemiyor.

Ne acıya alışın ne de başkalarının acısı olun, dümdüz olduğu gibi yaşayın gitsin işte, gülün mutlu olun bunu yerin en dibinde olan bir adam olarak yazıyorum size, hayat üzülmek için çok kısa ve ben o kısa kısmını doldurmuş bulunmaktayım en kısa zamanda gitmek üzere hoşcakalın...