Alın Beni Ben Yapan Her Şeyi Benden

Alın içimdeki insanı bu kadar yük taşımak bana ağır gelir 

nefesimi kesen gecelerde başımı kaldıramadığım yastıklardan kurtarın beni 

alın içimdeki insanı beni ben yapan bunlardır belki ama duygularım beni parçalıyor 

kendi kendini imha eden bir bomba gibiyim resmen 

alın içimdeki vicdanı 

bana zarar veren her şeye karşı tepkisiz kalıyorum 

tıpkı kum torbası gibi 

üzerlerimde streslerini atıp gidiyorlar 

alın içimdeki vicdanı belki beni ben yapan budur ama ben taşıyamıyorum artık 

alın içimdeki tüm duyguları sert bir duvar olayım herşeyin karşısında 

hayat belki böyledir inişli çıkışlı ama benim gücüm yok inip çıkmaya 

alın içimdeki tüm duyguları kaskatı durayım hayatın karşısında 

belki biri de gelir benim sert duvarlarıma resim çizer 

o zaman belki yeşeririm 

ama alın içimdeki tüm duyguları 

kaskatı durayım acılarıma karşı hatırlamıyayım mesela kokuları 

alın içimdeki hatıraları kayıplarımı hatırladıkca burkulmasın mesela yüreğim 

dökülmesin gözyaşlarım temizlenmesin ruhumda kapkara olayım 

karanlıkta zaten gözükmüyordum 

alın içimdeki hatıraları 

alın bendeki bütün izlerinizi hayatın kanunu bu bir gün herkes gidecek demeyin 

üzerimde izlerinizi taşımak bile yoruyor beni 

alın bendeki bütün izlerinizi 

hatırlamıyayım ardınızdan güzel izlerinizi 

sırtımdaki çuval çuval dünyayı kaldırıp atın mesela 

alın tüm nefesimi benden 

bıçak gibi saplanıyor yüreğime özlem 

belki o zaman acımı kesmiş olurum 

benim cesaretim yok böyle şeylere ellerim titrer yapamam 

vicdanımda izin vermez hem 

alın tüm nefesimi benden 

verin bana çocukluğumu her yere resimler çizeyim 

sevmek sevilmek ne demekmiş herkese göstereyim 

verin bana çocukluğumu avcumada demir para koyun 

mutluluk nasıl yaşanılır göstereyim tüm dünyaya 

elini tutayım herkesin gülümseyeyim her şeye 

verin bana güzel yıllarımı 

annemin gözyaşlarını silmeden büyüyeyim 

eve gelirken genç yaşımda evin faturalarını kontrol etmiyeyim posta kutusunda 

verin işte bana güzel yıllarımı 

dostumun mezarıyla değil kendisiyle dertleşeyim 

toprağa değil onlara anlatayım tüm dertlerimi 

sarılayım mesela boyunlarına

sadece ikimizin anladığı bir şeye gülelim mesela sessiz sessiz 

verin bana güzel yıllarımı 

yazarken farkettim aslında 2 sene geçmiş yaşanılanlardan bu yana ama bana neden dün gibi hala 

verin bana yıllarımı geri belki o zaman daha çok severim insanları 

uykuyu 

yemeği 

gezmeyi 

daha alacağım çok şey var sizden ve bu kadar çokluk onların yokluğu etmiyor

versenizde bir vermesenizde kayıplarım büyük... 

Diyelim'ki Gitmedim.

Diyelim ki gitmedim.

Ne olacaktı o zaman  

Her sabahın 6'sında kalkıp  3 kuruş kazanmak için başkasının hayallerine ulaşması için çalışmaya gidip durup durmadan ezilen bir genc olarak yaşamaya devammı edicektim ? 

Diyelim ki gitmedim.

Bütün gün herkesin ihtiyacını giderip akşam yorgun argın eve geldiğim zaman bir sürü sıkıntıyla baş başa çıkmak için canımın her zerresini sıkarak ciğerim solana kadar sigara mı içicektim ?

Diyelim ki gitmedim.

Ne olacaktı o zaman

Duygularını kimsenin önemsemediği hergünün devamını getirmek için yapmacık insanların kendi vicdanlarını rahatlatmak için kurduğu cümlelere gülerek cevap verip gece yatakta sessiz sessiz ağlacakmıydım ? 

Diyelim ki gitmedim.

Yalnız oturduğun mekanda kalabalık masaların arasında kahkahaların altında 

Ezilmekten kaçınıp yalnızlığıma yalnızlık katarken yaşamaya devammı edecektim ?

Diyelim ki gitmedim ?

Ne olacaktı o zaman

İyi niyetimin her geçen gün bir fazlası daha harcandığı bu dünyada etrafa gülücükler kelebekler bırakıp ortalıkda mı gezeceğim.

Yoruldum artık nefes almaktan zorunda olmaktan dert denizinde kulaç atmaktan yoruldum artık üstüme basılıp geçilmesinden

Yoruldum artık cümlelerimi yutmaktan.

Yoruldum.

Yoruldum.

Yoruldum.

Yoruldum.

Her geçen gün gözlerimi bu dünyada açmaktan yoruldum.

Biliyorum,bilmiyorum. 

Sessiz adımlarla yürüyorum 

Issız sokaklara 

Durdurak bilmeden yaşıyorum 

Ne olacağı belli olmayan yarınlarda 

Adım adım her gün yaklaşıyorum 

Arsız duygularla 

Toprak olacak bedenim biliyorum 

Yağmur sonrası kokusu burnumda 

Çınar olup açılacak bedenim biliyorum 

Sonsuz topraklarda 

Belki bu gün belki yarın son olacak biliyorum 

Karanlık yaşamımda 

Nasıl geçicek bu amansız acı bilmiyorum 

İçim hep yanmakta 

Atlatacakmıyım bu günlerimi bilmiyorum 

Yürüyorum karanlıkta.

Ne geçeceğini biliyorum ne de ne zaman biteceğini bilmiyorum 

Biliyorum ya da bilmiyorum bilinmezliğin içinde hapsolmuş zifiri karanlıkta ayna arıyorum ,kendimi görmek için bakındığım bu aynalarda, kendi karanlığım da kayboluyorum. Belki bir ışık veya bir kıvılcım yetecek nefes almaya ama gördüğüm benden korkacakmıyım bilmiyorum tek bildiğim var oda acımın sesidir onu da nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum.

 

SEVGİLİ BİLGE

 

-sevgili bilge,ben sana aşkın sevginin yalan olduğunu ve bir hiçlikten ibaret olduğunu söylesem ne yaparsın ?

Yada bütün saf ve temiz duyguların hepnin bir karşılık veya bir çıkar olduğunu söylesem. 22 yaşında bir gencin 1 avuç mutluluk uğruna 15 lira verip içtiği otdan bahsetsem mutluluk için birşeylerden fedakarlık eden bir gençten.

Veya hayatında en azından sevdiği insan tarafından hiç sevilmemiş tek başarısı eve gelirken kavga etmeden gelebilen bir çocuğun mutluluğun yumruklardan ibaret olduğunu söylesem ne hissedersin.

Avuclarını acıp göğe haykırsam bu düzenin bozulması için işe yararmı ki ? Yada isa gibi denizi mi ikiye bölmem lazım ? Bu düzene sevgiyi,iyiliği,aşkı,paylaşmayı nasıl öğretebilirim ? Yoksa benimde onlar gibi olup umursamammı gerekiyor ? Duyguları incinmiş bir babayı anlamamammı yada yanağında beş parmak izi duran bir anneyi dinlememek mi bunları nasıl başaracağım bilge ? 

Cevabın yok demi ben bu yüklerden kurtulamıyorum bilge avuclarımda kesiklerim var benim bu düzene doğrultabileceğim tek silahım sözlerim oluyor ama yetmiyor bunlara. Anlatamıyorum kimseye kendimi,kafamın içini herkes bir gösteriş herkes bir kibir gurur peşinde. 

Hani sanatçılar ölünce eserleri değerlenir ya belki olurda becerebilirsem ölmeyi buraların değerlenmesini istiyorum.  Sosyal medyada viral olsun mesela bakın 22 yaşında bir genç bu düzen uğruna kendine kıydı daha ne kadar birbirinizi kıracaksınız desin. Yada kimse umursamasın ama değer bilen okurlarım olursa sokaklara yazılarımı assınlar.

Artık inancımı bende yitiriyorum bilge.

Kalpsizleşiyorum kendi içimde,yaptığım onca şeyin bir hiçe savurup atar gibi. Sevsem veya sevmesem de birşey değişmiyor dünyamda veya kızsam ya da kızmasam küsesim de var ama hiçbir önemi yok hiçbirinin benim bir önemim olduğunu hissetmiyorum tabi ki etrafımdaki insanlar bunu okuyunca nasıl ya diyebilirler...

Kos kocaman bir ayna koyup önlerine kendilerine bakmalarını istiyorum bilge.

İnsanlar öyle ki herşeyi yapabilirler ama senin yaptığın ufak bir kıpırdama canlarını yakabilir.

Uzaklaşmak istiyorum hepsinden,arkama bakmadan kaçmak nefesim kesilene dek koşmak ayakkabılarım parçalana denk koşmak,çünkü durduğum her an her yer acı veriyor düşüncelerime.

Kırılmak un ufak olmak istemiyorum,mutlulukla baktığım gözlerden ihanet duymak istemiyorum,fedakarlıklar yaptığım koca kumdan kalemi kimsenin yıkmasını istemiyorum artık.

Mutluluğu derinlerime kadar istiyorum bende tek bir hücresi dahi yokken.

Sevgili bilge ben artık kararımı verdim,böyle bir dünyada olmak istemiyorum.

Herşey açık ve net gidiyorum bulduğum en acısız bir şekilde.

Belki bilmediğiniz bir zamanda yavaş yavaş eriteceğim kendimi anlamıyacaksınız bile belki de keskin bir bıçak darbesi gibi bi anda kesilip gideceğim hayatınızdan şokunuzdan tek bir kelime bile edemiyeceksiniz.

Ya güzel bir hava da terk edeceğim sizleri ya da puslu bir günde ama gidiyorum artık düşüncelerim göç ediyor bedenimden bunlar gidişimin başlangıcı.

Bilge oradamısın ?

Üzdüm sanırım seni biraz,amacım bu değildi özür dilerim acılarımız ortak değil belki ama seni acının ufak bir yerinden anlayabiliyorum bilge.

Bir gün bilge olmak dileğiyle 

Küçük öğrencin...

Zehir

Güzel bir son olmalı diyorum kendime,acısız ve hızlı çünkü o kadar acı çekiyorum ki burada daha fazla acıyı kaldıracak gücüm kalmıyor kafamda senaryolar çiziyorum tarihler belirliyorum haftaya plan yaparken ben olmam belki ama yapalım diyorum içimden daha kaç defa kendimi erteleyip yine boktan takvimin boktan günlerini yaşıyacam bilmiyorum. Uzun bir sessizlik belkide beni cezbediyor çünkü son noktadayım çünkü ötesi yok bundan daha ilerisi olmadığını düşünüğüm kuyudayım bana çıkmak için ip uzatanlar oluyor ama ben her seferinde en dibindeyim bu kuyunun dediğim yerin daha da aşağısına düşüyorum beni yoruyor artık yukarıda birşeyler oluyor bazen yağmur yağıyor bazen bir yıldız kayıyor bazense güneş açıyor ama ben sadece maskemi takıp sokaya çıkıyorum bazı insanların iyi hissedeceği şekilde davranıyorum ve bazı insanların mutlu olamalarına araç oluyorum ne güzel ama umarım bunu ben olmadan da başarabilirler. Benden sonra odamı kapatmayın isteyen gelip kalsın kıyafetlerimi sokaktaki çocuklara dağatın benim için anısı olan bi kutum var onu kurcalamadan yakın yani aslında beni nereye gömdüğünüz falan önemli değil de arada bi gelip uğramayın ağlamayında belliydi diyin çünkü hissetirmeye başlıyorum artık, kafamda senrayoyu oturttuğum bir gün film başlayacak hani eski sinema salonlarında olur ya takarlar makineye ve dönmeye başlar bu sefer benim hikayem değil ama senaristi benn olacağım biraz korkuyorum birazda heyecanlıyım inanclı tarafımdan kaynaklı sanırım bu filmin en güzel oyuncuları siz olacaksınız o anda bilmiyorum belki bedenimi denizdeki balıklar yer belki de ormandaki aç kalmış kurtlar yada hastanenin morgunda incelerler ama beni bulursanız organlarımı bağışlayın dicemde pekde bi iş yapmaz sanki. Sadece kalbimi kimseye vermeyin çünkü ben bu kalbi taşırken çok kırıldım başkası da kırılmasın. Neden diye de sormayın arkamdan yoruldum çünkü bunu sizede defalarca dile getirdim içimde öyle bir öfke var ki hayata karşı istemiyorum hiçbişeyi hiçkimseyi ya ben hep dinlerdim onu falanda demeyin yanımda olan insan belliydi her zaman. Ben bu savaşı kaybediyorum belki size yeni yazı yazamam hoş kimsede zaten aa bu gün yeni yazı paylaşmışsın diye de gelip okumuyor ama şuan ki ruh halim bu sona çok az kaldığını söylüyor içimdeki zehiri de buraya kustuğuma göre kendinize iyi bakın hayata 3 kuralla tutunun için,sevişin,gezin eğer buralarda olursam yazarım yine. Noktayı koydum ama bitiremedim söylecek o kadar çok şey var ki gitmeden önce videoyla not bırakmak geldi aklıma daha net olabilirim size veda ederken en azından benim açımdan pişmanlık hissetmeyin diye ben bunu neden yapıyorum benim ağzımdan duymak isterseniz şöyle açıklayabilirim acının çığlığı yaşamamın hikayesini bastırıyor ve bu benim bu çığlığı susturmamınn tek yolu olduğunu düşünmeye karar verdim defalarca farklı farklı yöntemler denedim olmadı yani sevmeyi denedim değer vermeyi denedim umursamamayı denedim insanların hayatlarında iyi veya kötü izler bıraktım olmadı bu yol benim son yolum ve bu sefer bu yolun kilidinide ben açıyorum gökyüzünde görüşmek üzere. 

Ben Deniz yıldızı.