UFAK BALIK

Artık geceleri eskisi kadar iyi gitmiyor,ay ışığı bile yetmiyor aydınlatmaya ve sigaramdan bir duman daha alırken avuç içimin yüzümü okşaması hoşuma gitmiyor... Karanlık ve yalnız bir odada koca dünyalar yaratıp kendi başıma yıkıyorum,hı nedenmi diyorsunuz,artık kaybedecek bir şey yok çünkü elimizde avucumuzda ne varsa kaybettik zaten... Sevgili gece kıyılarımı aldılar benden yakamoz kokan kıyılarımı,sana oralarda dökerdim zor sığdırdığım içimi... Artık geceleri eskisi kadar iyi gitmiyor,dumanım sakalımla ahenkli bir dans ederken,gözümün kıyısına kadar yakınlaştırıyorum ve yine bulamıyorum kos koca sende seni sigaramdan bir duman daha alıp parçalanmış dudaklarımı ıslatıyorum ve aynada kırmızı gözlerim ile morarmış göz altlarımın renk uyumunu sevdiğim bir geceye bırakıyorum,karanlık gecede ruhumu bir urgana,tavanımın dar ağacı olmuşsun her gece giderken sol cebime bıraktığın kelimelerin bir tekme atıyor sandalyeme , her gece yeniden kalemim kırılıyor bur odada,her sabah ise bir ezan okunuyor kulağıma,doğmuş bir bebek gibi tertemiz olmayı yeğlerdim ama geceden kalmayım , geceden yarım kalmayım,kaldım çünkü her gece bir parçamı koparıp atıyorum bedenimde dokunan yerleri unutmam için,un ufak ediyorum her yerimi ve sonunda koskoca çölün yükünü üstümden atıp bir kum tanesi oluyor bıraktığın anıların ve kıyılarımdan denize bırakıyorum tüm anıları,paketimden çıkarttığım bir dal sigara ortak olurken yok oluşunu izlemeye, keyif veriyor eriyişini izlemek. Artık yeni doğmuş bir bebek gibiyim ve adımı açıklıyorum size, Pencerenin kenarındaki ufak balık...

01.01.2017